اندیشه ی یک شاعر، باید چراغ خانه مردم باشد و نامش، ماهی بر پیشانی تاریخ... - پژواره -
اندیشه ی یک شاعر، باید چراغ خانه مردم باشد و نامش، ماهی بر پیشانی تاریخ... - پژواره -
کویی الهه ماه
کهِ کوچه های دلم را
هر غروب - من -
با اندوه باران
خیس می کنم
فرشته فرشته
با مژگان، جارو؟...
= = = =
- پژواره -
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^